بررسی الگوی نویسندگی در مقالههای ایرانی و ارتباط آن با استنادپذیری
|
نسرین مرادی، علی اکبر صبوری، علیرضا نوروزی |
مرکز تحقیقات بیوشیمی و بیوفیزیک، دانشگاه تهران، تهران، ایران ، saboury@ut.ac.ir |
|
چکیده: (6144 مشاهده) |
سابقه و هدف: همکاریهای علمی، احتمال ارجاع و استناد به مقاله و ظهور نتایج آن در آثار دیگران را افزایش میدهد. این پژوهش با هدف مشخص کردن الگوی نویسندگی در رشتههای مختلف علوم پایه، علوم انسانی و هنر و بررسی رابطه میان تعداد نویسندگان و میزان استناد به مقالههای ایرانی نمایه شده در وبگاه علم، انجام شده است.
مواد و روشها: پژوهش حاضر از روشهای توصیفی و تحلیلی با بهرهگیری از روشهای علمسنجی انجام شده و جامعه پژوهش کلیه مقالههای پژوهشگران ایرانی در موضوعهای علوم پایه، علوم انسانی و هنر در وبگاه علم در سال ۲۰۱۲، ۱۷۶۷۱ سند است. تعداد استنادهای مقالهها تا ماه می ۲۰۱۶ ثبت شده است. سال ۲۰۱۶ از این نظر انتخاب شد که مقالههای حوزههای مختلف، زمان کافی برای دریافت استناد را داشته باشند. دادهها با مراجعه به مقالههای هر رشته و شمارش تعداد نویسندگان هر مقاله و نیز تعداد استنادهایی که هر مقاله تا ماه می ۲۰۱۶ دریافت کرده بود، جمعآوری گردید. در جمعآوری و تحلیل دادهها از نرمافزارهای Bibexcel، Excel وSPSS استفاده شد.
یافتهها: پژوهش حاضر نشان داد که بیشترین الگوی مشارکت و همکاری پژوهشی در ایران گروههای دو تا پنج نفره هستند. همچنین همبستگی و رابطه بین تعداد نویسندگان و تعداد استنادها در رشتههای مختلف، متفاوت است.
نتیجهگیری: در بین موضوعهای مورد بررسی، رشته پزشکی دارای بالاترین ضریب همبستگی بین تعداد نویسندگان و تعداد استنادها و باستانشناسی دارای کمترین میزان همبستگی بود. |
|
واژههای کلیدی: همکاری علمی، همنویسندگی، وبگاهعلم، تعداد نویسندگان، تعداد استنادها، ایران |
|
متن کامل [PDF 656 kb]
(548 دریافت)
|
نوع مطالعه: اصیل |
موضوع مقاله:
علم سنجی
|
|
|
|