سابقه و هدف: شبکه هم نویسندگی دانشمندان، الگویی از شبکه‌های پیچیده و در حال توسعه را نمایش می‌دهد. هدف از پژوهش حاضر، تحلیل ساختار قدرت در شبکه هم‌نویسندگی پژوهشگران حوزه علوم پزشکی ایران بر مبنای سنجه مرکزیت می‌باشد.

مواد و روش‌ها: این پژوهش با استفاده از روش تحلیل شبکه‌ای صورت گرفته است. جامعه پژوهش حاضر کلیه نویسندگان ایرانی هستند که در یکی از 7 مجله علوم پزشکی ایرانی نمایه شده در پایگاه ISI مقاله منتشر کرده‌اند. گردآوری داده ها در دو مرحله انجام شد. مرحله اول با دسترسی الکترونیکی به مقالات و در مرحله دوم برای گردآوری نظرات نویسندگان دارای نقش مرکزیت، از پرسشنامه استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شده است.

یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که بین متغیرهای پیش بین مرکزیت رتبه، بتا، بردار ویژه و نزدیکی با متغیر ملاک بهره‌وری، در سطح 0/001 رابطه معنی‌داری وجود دارد. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان داد که بین نمره‌های سنجه مرکزیت و بهره‌وری پژوهشگران حوزه علوم پزشکی ایران رابطه وجود دارد و این رابطه از نوع مستقیم و مثبت می‌باشد یعنی هر چه متغیرهای پیشبین بهبود یابد میزان بهره‌وری آزمودنی‌ها نیز بهبود می‌یابد. همچنین مهمترین معیارهای انتخاب همکار پژوهشی از دیگاه پژوهشگران دارای نقش مرکزیت عبارت بودند از: هم تخصص بودن، تیم پژوهشی برتر، داشتن علم لازم، مقبولیت سیاسی، فرهنگی و علمی.

نتیجه‌گیری: شبکه هم نویسندگی مجله‌های مورد بررسی، دارای مرکزیت پایین بوده و بین نویسندگان ارتباط کمی برقرار بود. همچنین نویسندگانی که بالاترین نمره مرکزیت را به دست آوردند امکان دسترسی سریع به سایر نویسندگان و منابع حاضر در شبکه را دارند و به عنوان نویسندگان گروه پرقدرت مطرح هستند.