گروه علوم تربیتی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه ملایر، ملایر، ایران ، nazarzadehzareh@gmail.com
چکیده: (2977 مشاهده)
سابقه و هدف: تأثیرات همخونی آکادمیک بر میزان بهره‌وری پژوهشی در هر نظام آموزش عالی ممکن است متفاوت باشد؛ بنابراین، این پژوهش با بررسی بهره‌وری پژوهشی اعضای هیئت علمی همخون و غیرهمخون در سه دانشگاه برتر کشور، این مسئله را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر جزوه پژوهش‌های کمّی از نوع توصیفی است که با استفاده از روش علم‌سنجی انجام شده است. جامعه پژوهش شامل اعضای هیئت علمی همخون و غیرهمخون با مرتبه استادیار از سه دانشگاه برتر کشور در نظام رتبه‌بندی شانگهای بودند که براساس شاخص‌های بهره‌وری پژوهشی در سه حوزه فنی- مهندسی، علوم پزشکی، و علوم انسانی- اجتماعی، مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده برای گردآوری داده‌ها در این پژوهش، پایگاه اسکوپوس بود. یافته‌ها: یافته‌های اصلی این پژوهش نشان داد اعضای هیئت علمی همخون ۲۶% بیشتر از اعضای غیرهمخون خروجی انتشاراتی داشته‌اند. علاوه بر این، میزان استنادات و اچ‌ایندکس انتشارات اعضای همخون، به ترتیب با ۲۴/۴% و ۵/۱% بیشتر از اعضای غیرهمخون است. در جذب منابع مالی پژوهشی اعضای غیرهمخون نسبت به اعضای همخون موفق‌تر بودند. اعضای همخون با ۴۰/۲۶% تمایل بیشتری به همکاری درون‌سازمانی و اعضای غیرهمخون با ۱۳/۵۴% تمایل بیشتری به همکاری بین‌المللی داشته‌اند. نتیجه‌گیری:درمجموع، نتایج این پژوهش نشان داد که اثر گذاری پژوهشی اعضای همخون نسبت به غیرهمخون بیشتر است. همچنین میزان جذب منابع مالی پژوهش توسط اعضای غیرهمخون نسبت به همخون بیشتر است و در نهایت اعضای همخون تمایل به همکاری درون‌سازمانی داشتند، در حالی که اعضای غیرهمخون تمایل به همکاری بین‌المللی داشتند.
