مرکز تحقیقات بیوشیمی و بیوفیزیک، دانشگاه تهران، تهران، ایران ، saboury@ut.ac.ir
چکیده: (10616 مشاهده)
سابقه و هدف: همکاریهای علمی، احتمال ارجاع و استناد به مقاله و ظهور نتایج آن در آثار دیگران را افزایش میدهد. این پژوهش با هدف مشخص کردن الگوی نویسندگی در رشتههای مختلف علوم پایه، علوم انسانی و هنر و بررسی رابطه میان تعداد نویسندگان و میزان استناد به مقالههای ایرانی نمایه شده در وبگاه علم، انجام شده است. مواد و روشها: پژوهش حاضر از روشهای توصیفی و تحلیلی با بهرهگیری از روشهای علمسنجی انجام شده و جامعه پژوهش کلیه مقالههای پژوهشگران ایرانی در موضوعهای علوم پایه، علوم انسانی و هنر در وبگاه علم در سال ۲۰۱۲، ۱۷۶۷۱ سند است. تعداد استنادهای مقالهها تا ماه می ۲۰۱۶ ثبت شده است. سال ۲۰۱۶ از این نظر انتخاب شد که مقالههای حوزههای مختلف، زمان کافی برای دریافت استناد را داشته باشند. دادهها با مراجعه به مقالههای هر رشته و شمارش تعداد نویسندگان هر مقاله و نیز تعداد استنادهایی که هر مقاله تا ماه می ۲۰۱۶ دریافت کرده بود، جمعآوری گردید. در جمعآوری و تحلیل دادهها از نرمافزارهای Bibexcel، Excel وSPSS استفاده شد. یافتهها: پژوهش حاضر نشان داد که بیشترین الگوی مشارکت و همکاری پژوهشی در ایران گروههای دو تا پنج نفره هستند. همچنین همبستگی و رابطه بین تعداد نویسندگان و تعداد استنادها در رشتههای مختلف، متفاوت است. نتیجهگیری: در بین موضوعهای مورد بررسی، رشته پزشکی دارای بالاترین ضریب همبستگی بین تعداد نویسندگان و تعداد استنادها و باستانشناسی دارای کمترین میزان همبستگی بود.
Moradi N, Saboury A A, Noruzi A. Evaluation of authorship patterns in Iranian articles and its relation to citations. CJS 2017; 4 (2) :36-44 URL: http://cjs.mubabol.ac.ir/article-1-135-fa.html
مرادی نسرین، صبوری علی اکبر، نوروزی علیرضا. بررسی الگوی نویسندگی در مقالههای ایرانی و ارتباط آن با استنادپذیری. مجله علم سنجي كاسپين. 1396; 4 (2) :36-44