گروه علم اطلاعات و دانش‌شناسی، دانشگاه قم، قم، ایران ، H.Heidari174@gmail.com
چکیده: (4005 مشاهده)
سابقه و هدف:همکاری علمی بین نویسندگان حوزه‌ی پزشکی روز به روز در حال افزایش است. با توجه به نقش همکاری علمی در افزایش کیفیت و کمّیت تولیدات علمی، این مطالعه با هدف انعکاس همکاری علمی بین نویسندگان در نشریه پایش انجام شد. مواد و روش‌ها:پژوهش حاضر از نوع علم‌سنجی است. تمام مقالات منتشر شده مجله پایش بین سال‌های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۷ بررسی شدند. مقالات از نظر فراوانی نویسندگان، میانگین تعداد نویسندگان به ازای هر مقاله، دانشگاه‌ها/ موسسات و نویسندگان پرکار، همکاری درون و برون‌دانشگاهی، فراوانی جنسیت و ضریب همکاری گروهی بین نویسندگان محاسبه شد. جهت آنالیز داده‌ها از نرم‌افزار SPSS ۲۳ و برای پاسخ به فرضیه‌ها از آزمون کای-اسکوئر استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد در نگارش ۵۰۵ مقاله منتشر شده، ۲۲۰۶ نویسنده مشارکت داشته‌اند. میانگین تعداد نویسندگان در هر مقاله ۴/۴۹ نفر گزارش شد. ضریب همکاری علمی در مجله پایش ۰/۷۳ به‌دست آمد. تنها ۸ مقاله از کل مقالات (۱/۵ درصد) تک نویسنده هستند و الگوی غالب هم‌نویسندگی ۴ نویسنده بود. بین جنسیت نویسنده اول با تعداد نویسندگان همکار، ارتباط آماری معنی‌داری وجود دارد (P value <۰/۰۵). در مقالاتی که زنان به عنوان نویسنده اول بودند، تعداد نویسندگان، در مقایسه با دیگر مقالات بیشتر بوده است. نتیجه‌گیری: همکاری علمی نویسندگان در مجله پایش در سطح مطلوبی قرار دارد. با توجه به اهمیت سایر الگوهای همکاری نیاز است مطالعات بیشتری بر روی مجله پایش انجام گیرد تا وضعیت جامع‌تری از همکاری علمی در این مجله مشخص و جهت سیاستگذاری‌های موثر در اختیار مسئولین آن قرار گیرد.
