دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران ، hadi.safari@modares.ac.ir
چکیده: (711 مشاهده)
سابقه و هدف:اشتراک منابع و امکانات، استفاده از تجربه‌های یکدیگر و امکان‌پذیرکردن پژوهش‌های میان‌رشته‌ای از مزایای هم‌تالیفی است. هدف پژوهش حاضر، بررسی وضعیت هم‌تالیفی تولیدات علمی پژوهشگران افغانستانی به منظور برنامه‌ریزی برای گسترش همکاری‌ها و جذب این پژوهشگران در کشورهای مقصد مهاجرت به‌خصوص ایران است. مواد و روش‌ها:در این پژوهش، با رویکرد کمّی، ۲۷۳۲ مقاله‌ی ثبت‌شده در اسکوپوس که حداقل یک نویسنده‌ی افغانستانی داشته‌اند، از ابتدای نمایه‌شدن در اسکوپوس تا سپتامبر ۲۰۲۱ مطالعه شده است. برای تحلیل داده‌ها از روش‌های آماری و تحلیل شبکه هم‌تالیفی‌ها با استفاده از زبان پایتون ۳ و نرم‌افزارهای VOSviewer ۱.۶.۱۷ و Gephi ۰.۹.۲ استفاده شده است. یافته‌ها: بیشترین بروندادهای علمی پژوهشگران افغانستانی با ۴۰/۴۱% به نوشته‌های حوزه‌ی پزشکی اختصاص دارد. سایر حوزه‌های علمی با اختلاف زیاد به‌ترتیب علوم اجتماعی (۱۵/۶۷%)، علوم زیستی (۱۱/۱۶%) و مهندسی (۱۰/۹۴%) هستند. در شبکه‌ی هم‌تالیفی پژوهشگران افغانستانی و همکارانشان ۱۳,۳۷۹ گره (محقق) و ۲,۵۱۱,۸۷۹ یال (رابطه هم‌تالیفی) وزن‌دار دیده شد و پژوهشگران افغانستانی بیشترین همکاری‌ها را با پژوهشگران کشور آمریکا داشتند و ایران به‌رغم نزدیکی جغرافیایی و فرهنگی در رتبه چهارم همکاران پس از آمریکا، انگلستان و هند جای دارد. نتیجه‌گیری:هم‌تالیفی در بین پژوهشگران حوزه‌های علمی مختلف متفاوت بوده است. میانه تعداد نویسندگان هر مقاله در دندان‌پزشکی، بیوشیمی و سایر حوزه‌های نزدیک به پزشکی و علوم پایه حدود سه برابر حوزه‌های نظری مانند علوم اجتماعی، هنر و علوم انسانی به دست آمد.
